Een wandeling op een zonnige zaterdag

Op 25 april namen het Domein voor Kunstkritiek en de Hostmanship Development Group deel aan de expeditie. Het Domein voor Kunstkritiek is een werkplaats voor denkers en schrijvers. Hier worden kennis, ervaringen en visies over kunst uitgewisseld. Samen met de Hostman Development Group verzamelde zij twee diverse groepen bezoekers. Allen ervoeren de expeditie vanuit hun eigen achtergrond. Tijdens een gezamenlijk nagesprek kwamen zij tot een oordeel over hoe ze Expeditie Nieuw West in Geuzenveld hebben beleefd tijdens de wandeling en voorstellingen op een zonnige zaterdag. 

Tijdens het nagesprek stonden de volgende vragen centraal:

Wat heeft deze middag met jou gedaan? Wat heb je gezien, welke verschillende verhalen heb je gehoord, welke gedachtes en gevoelens had je daarbij? Hoe werd je daardoor geraakt? Herken je thema’s die leven in de wijk en bij de bewoners? Welk beeld heb je nu bij Geuzenveld, bij de bewoners en de plannen? 

Lees hieronder de meningen:

 

Nursen, uit Amsterdam-West:

 

Cijfer 8

Quote: “Ik vind de buurt erg mooi. Ik  kom er vaak wandelen. Nu zag ik hoe belangrijk het is dat bewoners elkaar ontmoeten.”

 

Het thema is de verandering van Geuzenveld. Ik vind de buurt erg mooi en ik zie dat het er gezond leven is. Ik  kom er vaak om te wandelen en om vriendinnen te bezoeken. Door de voorstellingen zag ik hoe belangrijk het is dat bewoners elkaar ontmoeten. Ik heb het idee dat de mensen van de organisatie willen dat de mensen uit de buurt elkaar beter leren kennen.

 

Berin, uit  Amsterdam-Oost

 

Cijfer 8,5

Quote: “Dit toneel is heel interessant voor de buurt.”

 

In de verhalen van Kitty Vreedzaam, de nieuwe bewoonster herkende ik de eenzaamheid die ik zelf voelde toen ik vanuit Istanboel in Amsterdam aankwam. Ik sprak Engels, wat ik op school geleerd had, maar mijn buren niet. Twee oudere buren leerden me koken. Zij zorgden er ook voor dat de andere buren elkaar leerden kennen. Nu organiseer ik zelf van alles. Zo’n toneelstuk is heel interessant voor de buurt. Nu zijn wij het enige andere publiek naast artiesten en studenten, voor de rest is er niemand uit de buurt. Waarom zijn er eigenlijk alleen maar jongeren? Als je iets mooi vindt dan neem je anderen mee, zo werkt het. Nu is het saai. Wij zijn nieuwsgierige mensen en komen dus.

 

Gúler, uit Amsterdam Centrum

 

Cijfer 8

Quote: “Ik vond het een echt gezellige wandeling met heel mooie verhalen.”

 

Over Flink Oud:  De film liet mooi zien dat je eenzaam wordt als je ouder wordt en dat je daarom meer de buurt intrekt en met de mensen boodschappen wilt doen. Ik vond het leuk om hier te zijn. De wandeling vond ik echt gezellig en de verhalen mooi.

 

Fatma, uit Amsterdam Zuid:

 

Cijfer 8

Quote “Er verandert veel in Geuzenveld, in de bouw en in de mensen. De acteurs spelen de waarheid.”

 

Over de spelers Achmed en Abdulla en hun oude Simca: Nederlanders leggen toch geen twee uitlaten achter in de auto. Daaraan kon je zien dat Geuzenveld een multiculturele wijk is. De jongens spelen heel goed twee vrienden die herinneringen ophalen aan het oude Geuzenveld. Ze gebruiken wel straattaal. Soms was dat moeilijk te volgen.

Ik zag dat er veel verandert in Geuzenveld, in de bouw en in de mensen. De acteurs spelen de waarheid.

 

Jasmina, Rotterdam, over Expeditie West en acteur Sinan Cihangir :

 

Cijfer: 7+, als de bewoners er waren geweest had ik het een 9+ gegegeven.

Quote: “Ik ben geraakt door de voorstellingen en de films: prachtig. Politici zouden dit moeten zien, hier kunnen ze van leren.”

 

Mijn ervaring is dubbel. Enerzijds ben ik geraakt door de artistieke projecten die ik zag, het was een fantastische middag. Maar anderzijds ben ik boos dat een groep mensen dit heeft gezien die normaal gesproken al geïnteresseerd in kunst is en dit soort projecten. Dit gemis van de bewoners zelf en de beleidsmakers maakten mijn kritiek sterk waardoor mijn ervaring ook heftiger was. Ik heb enorm veel gevoeld: boosheid, verdriet, anarschisme. Maar ook prachtige werken, van kritische weldenkende kunstenaars.

 

De monoloog van Sinan was eigenlijk het enige stuk waarin ik het idee had dat de acteur zich losmaakte. Door de activitische manier van vertellen was de kraker de enige die zich lostrok van het frame dat de overheid over deze wijk heeft gelegd. Dit leek echt zijn verhaal. Het was een roep om beweging en roep om verzet. En tevens een vraagteken, bij de identiteit van de bewoners, wie zijn we, wij maken toch de wijk, wij zijn toch Geuzen, waarom leggen we ons dan neer bij de situatie?

 

Javier, Utrecht:

 

Cijfer: tussen 7 en 8

Quote: “Ik heb een doorsnee buitenwijk van dichterbij leren kennen… zonder een bewoner gesproken te hebben.”

 

Het is een herkenbaar verhaal, van geplande vernieuwing in wijken. Het gaat veel over je huis moeten verlaten, of juist vasthouden. De verhalen hadden overal kunnen plaatsen. Enkele jaren terug, en nog steeds, ervaren mensen hetzelfde in Oost, Bos en Lommer, de Baarsjes, maar ook in andere steden. Ik kom zelf uit Utrecht. 

Je krijgt een gevoel van onrechtvaardigheid ten opzichte van de politiek en dit soort beleidsmatige plannen. Gebeurt dit daadwerkelijk om de buurt te helpen?

De Expeditie zou ik samenvatten als een kans om een “doorsnee” buitenwijk van dichterbij te leren kennen...zonder een enkele bewoner gesproken te hebben.

 

Bart, Amsterdam-Oost

 

Cijfer: 8

Quote: “Het is een expeditie door de bizarre fantasieën van beleidsmakers.”

 

Het festival is begeleidende muziek bij een project dat toch wel gaat gebeuren. Dit kun je niet stoppen. Het was een expeditie door de bizarre fantasieën van beleidsmakers, geconfronteerd met de kale realiteit, en de uitwerking ervan op gewone mensen. Gevoelens die bij me naar boven kwamen waren: cynisme, boosheid, opstandigheid en tenslotte droefheid over het gebrek aan de maakbaarheid. Tekenend is ook dat er alleen buitenstaanders komen kijken, er is nog geen verbintenis met de mensen uit de buurt.

 

Femke, Amsterdam-Oost

 

Cijfer: 7

Quote over actrice Urmie Klein: “Het was alsof ik bij de Surinaamse Kitty Vreedzaam, die nog maar net een maand in Geuzenveld woont, op bezoek  was.”

 

De verhalen die ik vandaag heb gehoord zijn indrukwekkend. Ik vond het spel van de acteurs technisch . Het is alsof je naar een documentaire zit te kijken met acteurs in plaats van de echte personen. Wat ook interessant is, is dat de werkelijkheid waarin je rondloopt ook tegelijkertijd het decor is voor de voorstellingen.

De films, foto’s en voorstellingen zorgen voor relativering en activering bij de toeschouwers, let wel: binnen het veilige kader van de beleidsmakers en de overheid.

 

Tekst:

Sonja van der Valk, www.domeinvoorkunstkritiek.nl

Anne Weijs, www.hostmanship.nl

Robin van Westen, stagiair

Met een bijdrage van Michelle van Aggelen